خب؛ شش ماه ما هم تموم شد و انتظار برای مدیکال وارد مرحلهی طاقت فرساتری شد. از طرفی همونطور که این 6 ماه گذشت بقیهاش هم میگذره. اما موضوع اینه که این عمر ماست و اینجوری گذروندن راستش بهم نمیچسبه. خودم حس میکنم با خود 1 سال پیشم خیلی فرق کردم؛ نه اون فرقی که آدم دوست داشته باشه یا طبیعی باشه. یک انرژی تو خودم حس میکنم که منتظرم اونطرف و تو یک فضای دیگه (با مشخصاتی که نمیتونم بگم) ازش استفاده کنم و میترسم این انرژیه تموم بشه. نگه داشتن این انرژی خودش انرژی میبره. انگار یه مشعل روشنی گرفتی دستت و میخوای به یه جا برسونی و نگران باشی که نکنه تا مقصد خاموش بشه. خلاصه که با نگرانی داریم این مشعل رو حمل میکنیم. اما به قول اوباما: بله؛ ما میتوانیم! (Yes, We can)
شما كه ماكزيمم يكي دو ماه اينور اونور مديكالتون مياد من رو بگو كه رفت تا 11 ماه ديگه ... واقعا خدا صبر جميل به من بده ...
پاسخحذفمهدی جان
پاسخحذفامیدورام این انتظار هم به زودی به اتمام برسه.فکر میکنم نهایتأ تا 2 ماه دیگه مدیکال بیاد و بعد از مدیکال هم نهایتأ 2 3 ماه مهمون ایران باشی.
همیشه موفق و با انرژی
مهدی جان ایشا... اونم میاد.
پاسخحذفشما شماره یه وکیل خوب در جهت مشاوره فقط داری به من بدی؟
سلام مهدی عزیز.برای دستیابی به جزییات پرونده ات اقدام کردی؟ما هم حدود 6 ماه و 23 روز از فایل نامبرمون گذشته و خبری نیست.
پاسخحذفمرسی مهدی جان
پاسخحذفسلام خوبين؟مديكال ما 7 ماهه شده و هنوز خبري نيست.
پاسخحذفهفت ماه و ۱۰ روز از فایل نامبر ما کذشت و هنوزخبری نیست :(
پاسخحذف